Помечено: М.Сатыбалдиев
Мусакун Сатыбалдиев. «Келки жолдогу өмүр»
(аңгеме) ...Бу ой деген азаптуу нерседен качып кутула ала турган күн жок окшобойбу. Күзгү муздак нөшөр сымал адам мээсине тынымсыз куюлат да турат. Же бир жыргаткан, эч болбоду дегенде маңдай жылыта турган ой болсочу....
Мусакун Сатыбалдиев. "Дүмүр"
(аңгеме) Кышкы тоо. Бардык тарап акка тунуп, кандайдыр бир жымжырттыктын оор салмагына басырылгандай тунжурайт. Бийиктеп отуруп, асманга туташып кеткен сымал көрүнгөн тоо боорундагы жыш карагайлар ак тон кийген жоокерлердей былк этпей, сөөлөт күтүшөт. Алар...
М.Сатыбалдиев. «Терек»
(аңгеме) Үйүнө жетип калган. Ушул учурда дал маңдайдан чарт эткен чагылган уюлгуган кара булуттарды как жарып, жылып келаткан кечки иңирди көз ирмемге жаркытып өттү. Шапалактай чубалжып, ийрелеңдеген чагылган оту асман менен жерди тепчип барып,...
Мусакун Сатыбалдиев. «Жанотсуз көздөр»
(повесть) Негедир ал чочуп ойгонду, бир жерине күтүлбөгөн жерден шыркыраган кызыл чок тийип кеткендей, бүт денеси дирт этти, кудум азоо ат жалт эте үрккөндөй. Ал тургай эки кишилик кенен польша диваны да кошо үрккөнсүп,...
Мусакун Сатыбалдиев
1950-жылдын 22-апрелинде Жети-Өгүз районундагы Саруу айылында колхозчунун үй-бүлөсүндө төрөлгөн. Тубаса бут оорулуу болгондуктан убагында мектептен окуп, билим алууга мүмкүнчүлүгү болбоду. Он төрт жашка чейин сабатсыз болду. Кийин үйдө жатып, өз алдынча тамга таанып, китеп...
Пикирлер